ในวันที่ฝนพรำ ใจฉันมันเปียกปอนด้วยน้ำตา
บางครั้งมันก็อยากให้ฝนโปรยลงมา กลบรอยน้ำตาที่เอ่อ
เมื่อลมหนาวมา ก็คงพัดพา
หอบเอาละอองน้ำตา ที่เคย พรั่งพรูไปกับวันวาน
ฤดูกาล จะผ่านไปเท่าไร ก็ยังจำเรื่องราว ทุกอย่าง
ฟ้าที่มอง กลับเหลือแต่ความอ้างว้าง
(ยืนมองท้องฟ้า ไม่เป็นเช่น)
ยืนมองท้องฟ้า ไม่เป็นเช่นเคย
ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อน
เหมือนเก่าขาดเธอ
ยืนมองท้องฟ้า ไม่เป็นเช่นเคย
ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อน
เหมือนเก่าขาดเธอ
ในวันที่ฝนโปรย เดินตากฝน ออกไปให้ฝนพรำ
ใจเหม่อลอย มันแตกสลายในอากาศ เมื่อเดินผ่านทางที่เคย
ผ่านคืนและวัน ผ่านความระทม
อาจเป็นเส้นทาง ที่เราสองคน ถึงเคยต้องอยู่ลำพัง
ฤดูกาล จะผ่านไปเท่าไร ก็ยังจำเรื่องราว ทุกอย่าง
ฟ้าที่มอง กลับเหลือแต่ความปวดร้าว
(ยืนมองท้องฟ้า ไม่เป็นเช่น)
ยืนมองท้องฟ้า ไม่เป็นเช่นเคย
ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อน
เหมือนเก่าขาดเธอ
ยืนมองท้องฟ้า ไม่เป็นเช่นเคย
ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อน
เหมือนเก่าขาดเธอ
บ่อยครั้งที่ใจ เดินออกไปไม่มองข้างทาง
หยดน้ำตา อยู่กับการไม่มีค่า
ยืนมองท้องฟ้า ไม่เป็นเช่นเคย
ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อน
เหมือนเก่าขาดเธอ
ยืนมองท้องฟ้า ไม่เป็นเช่นเคย
ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อน
เหมือนเก่าขาดเธอ
ยืนมองท้องฟ้า ไม่เป็นเช่นเคย
ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อน
เหมือนเก่าขาดเธอ
ยืนมองท้องฟ้า ไม่เป็นเช่นเคย
ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อน
เหมือนเก่าขาดเธอ